Okul Gösterisi

Şubatın ilk haftasonu oğlum Eren'in okul gösterisine gittik. Gösteri; tiyatrolar, konserler gibi birçok sahne eserlerinin de sergilendiği, Tsu ilinin en büyük tiyatro salonu olan Mie Kültür Merkezi'nde (Sougou Bunka Senta) gerçekleşti. Bu gösteriyi, 22 Martta sona erecek olan okulun sene sonu gösterisi olarak kabul edebilirsiniz. Japonya'da okulların Martta sona erip, yeni dönemin Nisanda başladığını not olarak ekleyeyim. Okulların ara verildiği yaz tatili, Japonya'da yarı yıl tatili demek oluyor.

Türkiye'de olduğu gibi Japonya'da da okul gösterileri velilerin gözünü boyamaktan daha büyük bir anlam taşımıyor. Ama arada çok önemli bir ciddiyet ve kalite farkı olduğu da su götürmez bir gerçek. Benim duygularımsa biraz farklıydı. Oğlumu o büyük sahnede görmek, hayatındaki ilk kez rol aldığı tiyatro oyununda onu izlemek benim için son derece heyecan vericiydi.

Gösteride yer alacak oyunlar için roller dağıtılırken, Eren gönüllü olarak Omusubi Kororin[1] adlı oyunda ojiisan (yaşlı amca) rolünü almak istemiş ve istediği de olmuş. Günbegün öğretmeninden aldığımız bilgiye göre epey sıkı bir çalışma yapmış. Tüm çocukların güzel hazırlanmış oldukları onları izlerken anlaşılıyordu zaten. Yaşlarına göre tüm çocuklar gösteri boyunca tiyatro oyunlarında yer aldılar ve koro halinde şarkılar söylediler.

Eşimin anne ve babası torunlarının Japonya'da katıldığı bu ilk gösteride bizi yalnız bırakmadı. Henüz bir buçuk yaşına olan Kayra olan bitenin pek farkında değildi ama gösteri boyunca bize hiçbir zorluk çıkarmadı. Sahneyi dikkatle, sessizce izledi. Bir bakıma bu da onun ilk sahne gösterisi izleme deneyimi oldu. Okuldan bize bildirildiğine göre gelecek yıl da sene sonu gösterisi yine bu sahnede olacak. Eren tekrar bir rol almaya gönüllü olacak mı göreceğiz.
_____________________________________________________________________________
[1] Eski Japon oyunlarından biri. Türkçe'ye tam tercümesi bir zor. Omusubi, pirinçten yapılan, üçgen şekli verilerek yenen geleneksel bir yemek. Kororin ise, yuvarlanırken bir cismin çıkardığı sesin temsili kelimesi (cam kırılmasına "şangır" dememiz gibi). 

Japonya'da İşe Başlamam Üzerine Küçük Bir Not

Bu yazıyı 7 Şubatta LinkedIn'de yayınlamıştım. 
Bugüne kadar 1200 kez okundu, 150 kişi tarafından 
beğenildi ve birçok kez paylaşıldı. Bunun üzerinde 
blogumda da kayıt altında tutmak için aynı şekilde 
buraya da aktarıyorum:

Türkiye'de yaşadıklarımdan sonra tekrar bir işe başlamak gibi bir niyetim yoktu, hâlâ da yok, ama Nisan döneminde küçük oğlumu iyi bir kreşe yazdırma hakkı elde edebilmek için ayda en az 60 saat çalışıyor olduğumu Japonya resmî makamlarına göstermem gerekiyordu.

Şehrin iş bulma kurumuna gittim, bana bir iş önerdiler, olur dedim, ertesi gün işe kabul edildim!

Böylece saat ücretli bir işte çalışmaya başladım.

İşin ilginç tarafı, Türkiye'de 15 yıl deneyimli, İngiltere yüksek lisanslı bir bilgisayar yüksek mühendisi olarak aldığım maaşa neredeyse denk ücret alıyorum.

İşin daha da ilginç tarafı, Türkiye'de, yöneticim seviyesindeki şahsiyetler bana "senin maaşını verdiğimiz birinden daha çok şey bekliyoruz" diyerek maaş verirlerdi (örneğin, kendisine adamlık payesi vermekten çekinmeyen birinci yöneticimin bile bu fiyata satılmaz dediği, sadace lisansı 600k Euro olan bir ürünü satmamı beklerlerdi). Japonya'da ise, "bizim için çok çaba gösterdiğiniz için teşekkür ederiz" deyip, yerlere kadar eğilip selam vererek maaş veriyorlar.

Aradaki farkın sadece bir kültür farkı değil, ahlâk farkı da olduğunu düşünüyorum. Daha önceki bir yazımda da belirttiğim gibi Japonya'daki iş hayatı incelemelerim devam ediyor ve gerekli notları paylaşmak üzere biriktiriyorum. Ama kim bilir; belki Türkiye'de kaybettiğim meslek hayatıma dönme motivasyonumu burada tekrar kazanabilirim.
______________________________________________________________________________
Orijinal yazı: https://www.linkedin.com/pulse/japonyada-i%C5%9Fe-ba%C5%9Flamam-%C3%BCzerine-bir-mutlu-sayar-msc-it